Blog değişti!
Her insan kendini çok seviyor. Ama çok fazla seviyor yani. Ve bence bu sevgi insanı kendisinden uzaklaştırıyor. Zaten sevgi böyle bir şey. Sevgi duyduğuna şekil vermeye çalışırsın, aslında sevdiğin şeyden başka bir forma dönüşen şeyi tekrar sevmeye çalışırsın, bu çabayı da ilk başta duyduğun sevgi için yaparsın. Sürüp, gider. Ne sevdiğin o, artık o ne de seven sen artık sensin...
Bu değişim güzel ya da kötü sonuçlar verebilir, bilemem. Beni de ilgilendirmez ama insanın kendi kendisine duyduğu sevgi çok değişik haller yaratıyor. Normal şartlarda düzgün, iyi, yararlı, güzel vb. bir insana olmaya çalışırsın ya hani. Bir şekilde olabildiğin kadarı sana yetmiştir ki orada kalmışsındır. Ne kadarsan, o kadarı iyidir, yeterlidir yani.
Şimdi o seviyede kendini sevme işlemi, geçtiğin bütün aşamaları unutmadan davranma ve düşünme ve hareket etme ve etkileme vesaire gibi sonuçlar doğuruyor. Yani ben böyle biriyim, kendimi seviyorum ve bu sevginin devam etmesi ve benliğimin zedelenmemesi için böyle davranmalıyım dersin. Ya da bir hata yaparsan; bahaneler bulursun. Çünkü normal şartlarda, hiçbir etken yokken hata yaptığını kabullenirsen; kendini sevmemeye başlarsın ve geldiğin seviyeyi reddedersin.
Şimdi bu iki uç da fena halde bağımlılık yaratıyor bünyede. Sevgi sağlam kalsın en azından hissiyat zedelenmesin diye hatalara bir türlü bahaneler, iyi davranışlara da tarihsel anlamlar yüklemeler... Ve buna karşı taraftakileri inandırmak. Bak ben kendimi bu yüzden seviyorum ve sen de beni bu yüzden sevmelisin, sevebilirsin, sev!
Oysa kendisine karşı bir şey hissetmeyen insan, her hareketinde, kendi doğalını yansıtacaktır. Ve biz o insanın ne olduğunu anlayabileceğiz. Fakat belki de bu hissiyat, frenleme ya da doğruya yönelme açısından olumlu da bir katkı sağlıyor olabilir. Kendini unuttuğunda ne yapacağın belli olmaz çünkü.
Kendini sadece sevgiyle hatırlayabilenler, yanlarında kendilerini sevecek insan aramaya devam ederler. O insan olmadan eksik kalırlar ve kendilerini sevmekten de vazgeçebilirler. Asıl kritik yer de burası işte bana kalırsa. Tüketimi başlatan nokta...
Uzatmayalım. Yazının bazı yerlerini ben bile anlamadım... Kafamızbozuk.com sitesi de patladı. O yüzden buranın bokunu çıkarabilirim. Kusura bakmayın... Okumayın öyle her sefer. Sıkıcı...
Bu değişim güzel ya da kötü sonuçlar verebilir, bilemem. Beni de ilgilendirmez ama insanın kendi kendisine duyduğu sevgi çok değişik haller yaratıyor. Normal şartlarda düzgün, iyi, yararlı, güzel vb. bir insana olmaya çalışırsın ya hani. Bir şekilde olabildiğin kadarı sana yetmiştir ki orada kalmışsındır. Ne kadarsan, o kadarı iyidir, yeterlidir yani.
Şimdi o seviyede kendini sevme işlemi, geçtiğin bütün aşamaları unutmadan davranma ve düşünme ve hareket etme ve etkileme vesaire gibi sonuçlar doğuruyor. Yani ben böyle biriyim, kendimi seviyorum ve bu sevginin devam etmesi ve benliğimin zedelenmemesi için böyle davranmalıyım dersin. Ya da bir hata yaparsan; bahaneler bulursun. Çünkü normal şartlarda, hiçbir etken yokken hata yaptığını kabullenirsen; kendini sevmemeye başlarsın ve geldiğin seviyeyi reddedersin.
Şimdi bu iki uç da fena halde bağımlılık yaratıyor bünyede. Sevgi sağlam kalsın en azından hissiyat zedelenmesin diye hatalara bir türlü bahaneler, iyi davranışlara da tarihsel anlamlar yüklemeler... Ve buna karşı taraftakileri inandırmak. Bak ben kendimi bu yüzden seviyorum ve sen de beni bu yüzden sevmelisin, sevebilirsin, sev!
Oysa kendisine karşı bir şey hissetmeyen insan, her hareketinde, kendi doğalını yansıtacaktır. Ve biz o insanın ne olduğunu anlayabileceğiz. Fakat belki de bu hissiyat, frenleme ya da doğruya yönelme açısından olumlu da bir katkı sağlıyor olabilir. Kendini unuttuğunda ne yapacağın belli olmaz çünkü.
Kendini sadece sevgiyle hatırlayabilenler, yanlarında kendilerini sevecek insan aramaya devam ederler. O insan olmadan eksik kalırlar ve kendilerini sevmekten de vazgeçebilirler. Asıl kritik yer de burası işte bana kalırsa. Tüketimi başlatan nokta...
Uzatmayalım. Yazının bazı yerlerini ben bile anlamadım... Kafamızbozuk.com sitesi de patladı. O yüzden buranın bokunu çıkarabilirim. Kusura bakmayın... Okumayın öyle her sefer. Sıkıcı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder