özlemek

çocukken sahip olduğumuz oyuncaklar,yüzlerdeki masum gülümseme,annenin yaptığı yemeğin kokusunun apartmanın dört bir yanına sinmesi,sokakta oynadığımız oyunlar,biriktirilen bayram şekerleri ve bunlar gibi yitirdiğimiz birçok şey özleniyor tarafımızca..öyle anlar geliyor ki kaybettiğimiz herşey gözümüzün önünden yaşlar yüzülerek geçiyor..babayla oynanan oyunlar,dedeyle gidilen parklar,ananenin güzel baklavaları,abiyle girilen kıskançlık kavgaları sonucu odaların ayrılmak istenmesi ve hatta yapılan bayram ziyaretleri..şimdi ara ki bulasın..yaş ilerledikçe,teknoloji gelişip yozlaştıkça çevre daha iyi anlıyoruz özlemenin değerini ve anladıkça daha çok özlüyoruz..özledikçe üzülüyoruz..üzüldükçe yine özlüyoruz..babamızın ayıklayıp önümüze koyduğu balıklar,büyük bir mutlulukla rakı kadehine tokuşturulan yağlı kola bardağı,tombala oynayıp üzerinde yapılan yemeklerin bilumum çerez ve meyve sularının olduğu masada izlenilen televizyon programları..yeniden sahip olmak istioruz bizi mutlu eden şeylere..özlüyoruz çoğu zaman değerini bilmediğimiz herşeyi..pişmanlıklar yaşıyoruz..ağzımızdan hep keşke ile başlayan cümleler çıkıyor..aciz kalmak değildir özlemek umutla beklemektir üzülerek de olsa bazen bilerek beklemenin fayda etmeyeceğini..her yatağa yatışta sevgilinin elini tutmayı özlemek,en yakın arkadaşınla dedikodu yapmayı özlemek,anneyi özlemek,babayı özlemek..en çok da gece karanlık yatağında uyumaya çalışırken kafanda hiç bir dert olmaksızın korkuyla anneyi çağırıp,sen uyuyana kadar saçını okşamasını özlemek..güzeldir özlemek..yine eskisi gibi sarılarak uyumak istemek,babanın anlattığı prenses masallarıyla uykuya dalmayı özlemek,en çok babamı seviyorum neden o annemle uyuyor hep benle uyusun diye serzenişte bulunmak..çok eskide kaldı belki de bunlar..özlerken nefret duymak,konuşurken 2 kelime,içine akıtmak gözyaşlarını..ama yazarken kaleminden süzülen yaşlar,tuvalete kaçıp saatlerce hıçkırarak ağlamak yine babandan yürüttüğün sigara eşliğinde..cümleler düğümleniyor boğazımda belki de kalbimde son buluyor sevgin artık benle hiç olmasan da..küçükken babam gibi bi erkekle evlenicem diyip şimdi siluetini bile hatırlamamak..belki çok yakın ama çok uzak olmak,elini uzatıp dokunamamak,gözlerinin içine bakıp omzunda ağlayamamak,iş çıkışı getirilen horoz şekerle artık mutlu olamamak..eski seni özlüyorum baba..o eski gülüşünü,saçımı okşayışını,uyumadan önce kondurduğun öpücüğü özlüyorum her bayram sabah olmadan takım elbiseyle odama gelip elini öptürmeni istiyorum..sana eskisi gibi güvenmek,eskisi gibi herkese işte benim kızım diye anlatmanı istiyorum,çarşıda hızlı hızlı yürürken sen arkandan koşarak gelmeyi yine her doğum gününde aynı kravatı almış olmayı özlüyorum.. her fotoğraflara baktığmda ağlamak,parkta babayla küçük kızını gördüğünde hayallere dalmak,zamanı geri almak için gerekirse yok olmak..keşke demek artık birşeyi değiştirmiycek sen benden gideli çok oldu ama,son kez sarılabilmek masallarınla uyuyabilmek ve her piknikte seninle düşmek için hamaktan,kolunun altında dosyaların elinde çantanla eve girişinde bi kucak dolusu sevgiyle öperek tüm yorgunluğunu unutturmak için keşke bir şansım olsa..

psychedelic