merhaba :)

Nihayet demeliyim sanırım :) sonunda yazıyorum! Eh adım, sanım, telefonum, kimliğim açıklanmakla tehdit edildim! başka da şansım yoktu:) sevgili gelipartt iyi bir denemeydi :) ne yani Kim olduğum sadece bir isim ve soy isim ile mi açıklanacaktı? Kupkuru iki kelime yan yana ve “ben” öyle mi ?

Öyleyse, Ben gregor samsa! İsmim bu haliyle gayet açıklayıcı olsa gerek! Memnun oldum :)

Anlaşıldığı üzere korkağın tekiyim. Sanki ismim bilinse saklamış olduğum güzel, çirkin, kötü, saçma düşüncelerle beni tanıyan kişiler için bir hayal kırıklığı olacağım yada tanımayanlarınız hakkımda neler düşünecek diye kafayı takıp üzüleceğim! Ve bunlar da benim için acayip önemli olacak ! Salak diyeceksiniz, eleştireceksiniz, peki ya beğenir misiniz :) Öyle kendine güvensiz, çelimsiz zannetmeyin beni! İlk heyecan diyelim ;) Sahi ya cismimi bileniniz bu yazılarla bağdaştırıp "ben" olduğumu bilecekler mi? Nasıl düşünmüşlerdi ki beni? Hey sana soruyorum nasıl bilirdin :) Yada en olmadı öylesine bir blog yazarı olarak yer ederim aklınızda :) Ve işte bir yerlerden sızdım hayatınıza!

Hoş buldum : )

Kim ne derse desin, kendi içimde bir yolculuğa başlıyorum böylelikle ..

Bu sıralar çok sorar oldum kendime kimim diye. Sanırım fazla yalnızlıktan! Olur böyle şeyler aldırmayın geçici bir durum ama kalıcı da olabilir, her neyse... İlk yazım olduğu için saçmalama hakkımı doyasıya kullanmak istiyorum, mazur görünüz.. Çünkü içimde bir de saçma insan var napalım.. Öyle teorik alıntılar, saptamalar, akademik cümleler, tarihin derinlerinden alıntılarla temellendirmeler, örneklemeler falan hiç bir şey olmayacak! İçimdeki neyse o.. Aklımdakini yazmayacağım!

Yalnızım, sürekli kendimle konuşuyorum ve bu pis bir alışkanlık oldu bende! Karşımda biri varken dahi kendi halimde takılıyorum :) Etrafta konuşulanlar hepsi beynimin içinde yankılanıyor; tv deki kılıçdaroğlu yargı konuşması, gelenler, gidenler, telefondaki kadın, bilgisayarımdan gelen müzik, gözüm camın ardındaki sıradanlıkta takılı, ha bir de içimdeki bir sürü gregor :) herkes bir yerinden tutmuş konuşuyor, bende konuşuyorum ve hepsine aynı anda nasıl oluyor bilmiyorum ama o saliselik dilimde cevaplar türetiyorum! Fakat gel gör ki beynimde şekillenen bu düşünceler, cevaplar dudağa gelip dil yordamıyla dışarı çıkarken bir erozyona uğruyor. Anlaşılmaz şeyler çıkıyor, saçmalığın farkındayım ama hala koşuyorum. Sanırım iletişim yeteneğimi kaybettim :) Acil çözüm istiyorum!